۹ آذر ماه ۱۳۵۰سالروز آزادسازی و بازگرداندن جزایر ایرانی ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک را به قلمرو وطن توسط نیروی دریایی ارتش ایران میباشد.
در ۹ آذر ماه ۱۳۵۰ برابر یا سی‌ام نوامبر سال ۱۹۷۱ناوگان ایران جزایر ایرانی ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک را به قلمرو وطن باز گردانید و تنها در یک جزیره مختصر مقاومتی صورت گرفت. در جزیره ابو موسی، برادر امیر شارجه از واحد‌ها و مقامات ایرانی استقبال کرد. تنب بزرگ و تنب کوچک از هم ۱۲ کیلومتر فاصله دارند و تنب بزرگ در ۲۰ کیلومتری قشم واقع است.
استقبال هممیهنان از نیروی دریایی ارتش ایران پس از آزاد سازی ابوموسی
مجلس شورای ملی همان روز پس از استماع گزارش امیر عباس هویدا نخست وزیر وقت، با دادن رای اعتماد به او بر اقدام نیروی دریایی صحه گذارد، ولی این اقدام در کشورهای عربی مخصوصا عراق با واکنش منفی رو به رو شد. ایران با اسناد و شواهد تاریخی، مالکیت بر این سه جزیره را که انگلستان بمانند سایر جزایر خلیج فارس از ایران جدا کرده بود به سازمان ملل ثابت کرد. انگلستان ۲۶ نوامبر ۱۹۷۰ (درست یک سال پیش از آن) نیروهای خود را از شرق سوئز از جمله خلیج فارس خارج ساخته بود که ایران فرصت یافت برخی جزایر خود را پس بگبرد. معارضه دودمانهای پس از صفویه با انگلستان بر سر سرزمین‌های ایرانی خلیج فارس هیچگاه متوقف نشد. مشکل ایران در دوران قاجار‌ها، نداشتن قدرت دریایی موثر بود. ایران در دهه ۱۹۳۰ پس از خرید چند ناو از ایتالیا، انگلیسی هارا از چند نقطه خلیج فارس ازجمله «باسعیدو» بیرون راند.
افسران نیرویی دریایی ارتش ایران در میان مردم جزیره ابوموسی
ساحل بسیار زیبای جزیره تنب بزرگ
انگلستان و از جمله خبرگزاری آن، رویترز، و برخی از رسانه‌هایش از همان زمان - سه ــ چهار دهه پیش - از راه کینه جویی و نشان دادن خصومت خود نسبت به ایرانیان و جلب دوستی امارات، خلیج فارس را که از ۲۵ قرن پیش به این نام خوانده می‌شود «خلیج!!!» و یا خلیج ×××× می‌نویسند.
از سال ۱۸۸۰ به بعد، اختلاف نظر میان ایران و بریتانیا بر سر مالکیت چهار جزیرهء تنب بزرگ و کوچک، ابوموسی و سیری که همگی در تنگهء هرمز و در نیمه راه سواحل ایران و کشورهای عربی قرار داشتند بروز کرد. تا آن زمان این جزایر عمومن متعلق به ایران بودند و در رابطه با آنها اختلافاز سال 1880 به بعد، اختلاف نظر میان ایران و بریتانیا بر سر مالکیت چهار جزیرهء تنب بزرگ و کوچک، ابوموسی و سیری که همگی در تنگهء هرمز و در نیمه راه سواحل ایران و کشورهای عربی قرار داشتند بروز کرد. تا آن زمان این جزایر عمومن متعلق به ایران بودند و در رابطه با آنها اختلافی وجود نداشت، با این حال در سالهای بعد چون در این زمان اهمیت سوقالجیشی این جزائر بر انگلیس مشخص شد، دولت بریتانیا منکر حقوق ایران نسبت به این جزائر گردید و با گسیل نیروهای خود، اقدام به اشغال جزائر میکند. دولت ایران نسبت به اشغال جزائر تبب بزرگ و کوچک و ابوموسی توسط بریتانیا اعتراض کرد و دولتهای بعدی ایران نیز به طور مداوم نسبت به این امر اعتراض کردند.
نقشه تاریخی خلیج پارس
انگلیسيها بعد از آنکه در سال 1921 اقدام به تجزیة راسالخیمه از شارجه کردند، تنب بزرگ و کوچک را به راسالخیمه و ابوموسی را جزو شارجه (بخشی از امارات متحده عربی فعلی) که تحتالحمایه آن بودند واگذار کرد. اما دولت ایران همواره اختلاف خود را بر سر این جزائر با انگلستان میدانست و یک بار نیز در زمان سلطنت رضاشاه که قوای مسلح ایران به آن جزائر رفتند لیکن در آن موقع دولت انگلیس اطمینان داد که این مشکل را حل خواهد کرد و قبل از فیصله یافتن کامل آن مانع برافراشته شدن پرچم یکی از طرفین در جزایر خواهد شد.
موقعیت جغرافیایی و استراتژیک جزایر سه گانه
اهمیت خلیج فارس از نقطه نظر جغرافیایی به علت ارتباط آن با اقیانوس هند از طریق تنگهء هرمز است که این جزائر در آن قرار گرفتهاند. این جزائر در جنوبیترین نقطة خلیج فارس در تنگه هرمز واقع شدهاند. تنب بزرگ با نزدیکترین ساحل ایران (جزیرهء قشم) در حدود 25 کیلومتر فاصله دارد، در حالی که فاصلة راسالخیمه تا این جزیره حدود 70 کیلومتر است. تنب کوچک در 13 کیلومتری غرب جزیره تنب بزرگ قرار داشته و فاصلهء آن با نزدیکترین ساحل ایران (بندر لنگه) 37 کیلومتر است. تنب کوچک تقریبا فاقد سکنه بود. سکنة تنب بزرگ در زمان بازپسگیری حدود 300 نفر بوده و جمعیت ابوموسی نیز از 700 نفر تجاوز نمیکرد. ابوموسی که از تنبها بزرگتر است و شاید دو برابر تنب بزرگ باشد، در 96 کیلومتری ایران قرار دارد و علاوه بر داشتن ذخائر نفتی، دارای خاک سرخ است که امتیاز آن را یک کمپانی انگلیسی دارا بود.
تنگه هرمز
امروزه که دو سوم نفت مورد نیاز صنایع اروپای غربی باید از تنگه هرمز بگذرد اهمیت این جزایر بیش از پیش روشن می‌شود و کافی است که یک دولت بر این جزائر دست یابد و راه صدور نفت را از خلیج فارس ببندد. بنابراین این سه جزیره بیش از هر چیز دارای اهمیت استراتژیک و نظامی هستند.
زمینه آزاد سازی جزایر و شرح وقایع قبل از آن
همانطور که در بالا ذکر گردید دولت ایران در زمان سلطنت رضاشاه با استفاده قوای نظامی به آن جزائر قصد آزادسازی جزائر را داشتند که در آن موقع دولت انگلیس اطمینان داد که این مشکل را حل خواهد نمود و با بروز جنگ جهانی دوم این اقدام ایران بینتیجه ماند. ی وجود نداشت، با این حال در سالهای بعد چون در این زمان اهمیت سوقالجیشی این جزائر بر انگلیس مشخص شد، دولت بریتانیا منکر حقوق ایران نسبت به این جزائر گردید و با گسیل نیروهای خود، اقدام به اشغال جزائر میکند. دولت ایران نسبت به اشغال جزائر تبب بزرگ و کوچک و ابوموسی توسط بریتانیا اعتراض کرد و دولتهای بعدی ایران نیز به طور مداوم نسبت به این امر اعتراض کردند.
انگلیسیها بعد از آنکه در سال ۱۹۲۱ اقدام به تجزیة راسالخیمه از شارجه کردند، تنب بزرگ و کوچک را به راسالخیمه و ابوموسی را جزو شارجه (بخشی از امارات متحده عربی فعلی) که تحتالحمایه آن بودند واگذار کرد. اما دولت ایران همواره اختلاف خود را بر سر این جزائر با انگلستان میدانست و یک بار نیز در زمان سلطنت رضاشاه که قوای مسلح ایران به آن جزائر رفتند لیکن در آن موقع دولت انگلیس اطمینان داد که این مشکل را حل خواهد کرد و قبل از فیصله یافتن کامل آن مانع برافراشته شدن پرچم یکی از طرفین در جزایر خواهد شد.
موقعیت جغرافیایی و استراتژیک جزایر سه گانه
موقعیت جغرافیایی و استراتژیک جزایر سه گانه
اهمیت خلیج فارس از نقطه نظر جغرافیایی به علت ارتباط آن با اقیانوس هند از طریق تنگه هرمز است که این جزائر در آن قرار گرفتهاند. این جزائر در جنوبیترین نقطة خلیج فارس در تنگه هرمز واقع شدهاند. تنب بزرگ با نزدیکترین ساحل ایران (جزیرهء قشم) در حدود ۲۵ کیلومتر فاصله دارد، در حالی که فاصلة راسالخیمه تا این جزیره حدود ۷۰ کیلومتر است. تنب کوچک در ۱۳ کیلومتری غرب جزیره تنب بزرگ قرار داشته و فاصلهء آن با نزدیکترین ساحل ایران (بندر لنگه) ۳۷ کیلومتر است. تنب کوچک تقریبا فاقد سکنه بود. سکنة تنب بزرگ در زمان بازپسگیری حدود ۳۰۰ نفر بوده و جمعیت ابوموسی نیز از ۷۰۰ نفر تجاوز نمیکرد. ابوموسی که از تنبها بزرگتر است و شاید دو برابر تنب بزرگ باشد، در ۹۶ کیلومتری ایران قرار دارد و علاوه بر داشتن ذخائر نفتی، دارای خاک سرخ است که امتیاز آن را یک کمپانی انگلیسی دارا بود.
تنگه هرمز
امروزه که دو سوم نفت مورد نیاز صنایع اروپای غربی باید از تنگه هرمز بگذرد اهمیت این جزایر بیش از پیش روشن می‌شود و کافی است که یک دولت بر این جزائر دست یابد و راه صدور نفت را از خلیج فارس ببندد. بنابراین این سه جزیره بیش از هر چیز دارای اهمیت استراتژیک و نظامی هستند.
همانطور که در بالا ذکر گردید دولت ایران در زمان سلطنت رضاشاه کبیر با استفاده قوای نظامی به آن جزائر قصد آزادسازی جزائر را داشتند که در آن موقع دولت انگلیس اطمینان داد که این مشکل را حل خواهد نمود و با بروز جنگ جهانی دوم این اقدام ایران بینتیجه ماند.
در سال۱۳۴۷ دولت بریتالنیا اعلام کرد که تا سال۱۳۵۰ نیروهای خود را از خلیج فارس بیرون خواد برد. از این تاریخ، مذاکرات بین دولت ایران و بریتانیا در مورد جزایر مذکور به طور جدی آغاز شد و به مدت ۳ سال ادامه داشت. درگیریهای تبلیغاتی ایران و انگلیس در رسانه‌های گروهی قبل از آغاز عملیات آزادسازی جزائر سهگانه در ماههای قبل از آن وجود داشت. طی این مدت، دولت ایران شروع به اعمال فشار به بریتانیا نمود و حتی شاه فقید ایران اعلام نمود که برای اعادهء حاکمیت ایران بر جزائر سهگانه در صورت لزوم به زور متوسل خواهد شد. حتی جهت قوت بخشیدن هرچه بیشتر بر این تهدید به نیروهای مسلح شاهنشاهی دستور داد که به هواپیماهای بریتانیا که بر فراز ناوگان دریایی ایران به ویژه در اطراف جزایر سهگانه پرواز کنند آتش گشوده شود.
به تاریخ ۱۹ / ۲ / ۱۳۵۰ به دنبال پرواز هواپیماهای انگلیس و انجام عملیات تهدیدگرانهء آنها بر فراز ناوهای نیروی دریایی، دولت ایران شدیدن به انگلیس اخطار نمود که در صورت ادامهء تحریکات هوایی در خلیج فارس، ناوهای جنگی ایران به هواپیماهای مزاحم انگلیس شلیک خواهند نمود. انگلستان هم در مقابل اعلام نمود هواپیما‌ها مسلح نبودند ولی توضیح نداد که هدف این کشور از این عملیات خصمانه چه بوده است.
شرح عملیات
در ساعت ۶: ۱۵ دقیقه بامداد روز ۹ آذر ۱۳۵۰ (۳۰ نوامبر ۱۹۷۱) یک روز قبل از ترک قوای انگلیسی از خلیج فارس، یگانهای نیروی دریایی در سه جزیرة تنگه هرمز (تنب بزرگ، تنب کوچک و اوبوموسی) پیاده شدند و با بازگرداندن آنها به آغوش میهن، به دوران استعماری هشتاد ساله قوای انگلیسی بر این جزایر پایان دادند. اولین پرچم ایران پس از گذشت کمتر از ۳۵ دقیقه از آغاز عملیات بر اولین جزیره افراشته شد و در راس ساعت ۸ در هر سه جزیره، پرچم ایران همراه با شلیک ۲۱ گلوله توپ برافراشته گردید.
آزادسازی سازی جزیره ابوموسی
در جزیره ابوموسی نیروهای پیاده شونده، وابسته به گردانهای ساحلی، راس ساعت ۶: ۱۵ دقیقه صبح به وسیلة یک فروند هاورکرافت BH-۱ در قسمت غربی جزیره پیاده شده و بلافاصله به سوی نقاط حساس پیشروی کردند و در ساعت ۶: ۵۰ دقیقه صبح، کلیهء نقاط حساس و ارتفاعات اشغال شد. افسران و درجهداران و سربازان ایرانی به محض پیاده شدن در جزیره ابوموسی، پرچم شاهنشاهی را بر بالای کوه حلوا که مرتفعترین نقطهء ابوموسی است برافراشتند.
در ساعت ۶: ۵۰ دقیقه صبح، کلیهء نقاط حساس و ارتفاعات جزیرهء ابوموسی تصرف شد
در حین اجرای عملیات یک فروند هلیکوپ‌تر از بالا دیدهبانی نقاط حساس جزائر را برعهده داشت. در ساعت۶: ۳۰ دقیقه صبح هواپیماهای شکاری نیروی هوایی شاهنشاهی ایران برای پشتیبانی از نیروهای عمل کننده به روی جزیره نمایان شدند. در ساعت ۷: ۱۵ دریادار عطائی جهت ملاقات با شیخ صقر از شارجه به جزیره عزیمت نمود و در ساعت۷: ۳۰ بلافاصله در منطقه ملاقات پرچم ایران برافراشته شد.
آزادسازی تنب بزرگ و کوچک
در جزیره تنب بزرگ در ساعت ۶ هلیکوپترهای نیروی دریایی اعلامیهای مبنی بر عدم مقاومت روی دهکده و ساختمان پلیس پخش کردند و در ساعت ۶: ۱۵ پنج فروند هواناو SRN-۶ در سه کرانة شمالی جنوب شرقی و جنوب غربی نیروهای کماندویی و گردانهای ساحلی را پیاده نمودند. عملیات در این سه کرانه به ترتیب توسط ناو کهنموئی و ناوچه پروین و ناو میلانیان و یک فروند Bell-۲۰۵ از هلیکوپترهای رزمی پشتیبانی میشد و در ساعت ۶: ۳۵ جتهای نیروی هوایی شاهنشاهی نیز به روی جزیره ظاهر شدند.
یکی از هاورکرافت حامل کماندو‌ها از شمال جزیره و ۴ فروند از دو نقطه جنوب شرقی و غربی یکیک با پیاده کردن از هواناو در ۴ گروه به سمت ارتفاعات دو جزیره پیشروی میکنند و در ابتدا با هیچگونه مقاومتی برخورد نمیکنند تا اینکه گروهی به فرماندهی سروان پیاده سوزنچی، به مقابل مدرسه و پایگاه پلیس میرسند. در این زمان یکی از افراد بدون اسلحه قبلن به پاسگاه اعزام می‌شود که پلیسها تسلیم گردند دو نفر از پلیسها بدون اسلحه از پاسگاه بیرون میآیند و همین که سروان سوزنچی فرمانده گروهان و مهناوی یکم حبیب الله کهریری بیسیمچی گروهان و دو نفر ناوی به اسامی آیت الله خانی و علی قربان روزبهانی آنها را دیده و در پوشش سایر افراد گروه که درازکش بودند به سمت پاسگاه پلیس میروند و در ۸ قدمی درب پاسگاه از داخل پاسگاه با مسلسل ۲۱ به آنها تیراندازی می‌شود و در نتیجه سروان پیاده سوزنچی و مهناوی یکم حبیب الله کهریری و ناوی آیت الله خانی به شهادت میرسند و ناوی وظیفه علی قربان روزبهانی مجروح میشوند.
تیمسار دریابد رسایی در جزیره ابوموسی پس از آزاد سازی آن توسط نیروی دریایی ایران.
نهم آذر ۱۳۵۰ خورشیدی ۳۰ سپتامبر ۱۹۷۱
در این موقع سربازان نیز به تیراندازی پلیسها جواب میدهند و در نتیجه آن ۴ پلیس کشته میشوند و ۵ نفر از آن مجروح میگردند و در همین حال گروه دوم به سرپرستی ستوان یکم به سمت پاسگاه پلیس پیشروی میکنند و برای کمک، یک فروند هلیکوپ‌تر حامل مسلسل بلند می‌شود که به علت نزدیک بودن نفرات دو طرف نمیتواند از مسلسل استفاده کند. در این هنگام ناو سروان شفیق با ناخدا سوم خزعل توسط هلیکوپ‌تر از جزیره ابوموسی به تنب میآیند و با استفاده از دیوار ساختمان و شهامت ناوسروان شفیق و ناخدا خزعل به پشت پاسگاه رفته و از درب عقب پاسگاه وارد میشوند و افراد پاسگاه را که دائمن تیراندازی میکردند وادار به تسلیم مینمایند و از نقاط مختلف خانههای دهکده نیز تیراندازیهای تکتک به سوی نیروهای ایرانی می‌شود که منجر به تلفاتی نمیشود.
برافراشته شدن پرچم ایران در مقابل پاسگاه تنب بزرگ
پس از سقوط پاسگاه با احترام نظامی پرچم ایران در مقابل پاسگاه و مدرسه نیز برافراشته شد و ضمنن زخمیشدگان را به وسیلهء برانکارد و انجام کمکهای اولیه با هلیکوپ‌تر به بیمارستان شیر و خورشید سرخ بندرلنگه اعزام میشوند و پس از سقوط پاسگاه نیروهای ایرانی تمامی سلاحهای موجود در پاسگاه و خانههای مردم را جمعآوری مینمایند و بدین صورت، تصرف جزیرهء تنب بزرگ کامل گشت.
در ساعت ۱۰ صبح دریادار حبیب الهی و عکاسان و فیلمبرداران وارد جزیره گردیدند و اندکی پس از اتمام عملیات زندهیاد امیرعباس هویدا نخست وزیر، طی نطقی بازگشت جزائر ایرانی را به آغوش میهن اعلام نمود.
ارشد‌ترین افسر عملیات آزادسازی جزایر سرهنگ صولتی بود. در جریان آزادسازی جزائر ۱ افسر مهناوی نیروی دریایی به شهادت رسیدند و ۱ نفر دیگر نیز زخمی گردید. شهدای این عملیات عبارتند از: سروان رضا سوزنچی کاشانی / مهناوی یکم حبیب سولکی کهریری و ناوی آیت الله خانی
برگرفته از:
http://www.aerospacetalk.ir/vb/archive/index.php/t-21585.html
جزایر متعلق به امارات متحده عربی است و ایران انها را اشغال کرده است و روزی می اید که انها ازاد میشوند.
پاسخحذف